علائم بیماری پارکینسون چیست؟ چگونه می توان این بیماری را تشخیص داد؟ آیا درمانی دارد؟

در این مقاله قصد داریم بیماری پارکینسون و نشانه ها و علائم این بیماری را بررسی و همچنین درباره روش تشخیص آن صحبت کنیم.

بیماری پارکینسون در چند خط…

اگر بخواهیم به این عارضه به صورت علمی نگاه کنیم.‌ یک اختلال پیشرونده است که بر سلول های عصبی مغز که مسئول حرکت بدن هستند تأثیر می گذارد.

زمانیکه نورون های عصبی تولید کننده‌ ماده دوپامین می‌میرند، نشانه هایی مانند لرزش ، کندی ، سفتی و مشکلات تعادلی ایجاد می شود.

هم مردان و هم زنان ممکن است به بیماری پارکینسون مبتلا شوند. با این حال، این بیماری حدود ۵۰ درصد در مردان شایع‌تر است.

علائم پارکینسون معمولاً به تدریج شروع و با گذشت زمان تشدید می‌شود که می تواند در فرد بیمار،علائمی متفاوت با علائم شایع ایجاد کند. در ادامه بیشتر درباره علائم این اختلال پیشرونده توضیح خواهیم داد.

نشانه‌های بیماری پارکینسون چیست؟

این بیماری چهار علامت اصلی دارد:

• اختلال در تعادل و هماهنگی که گاهی منجر به زمین خوردن می‌شود
• کندی حرکت
• سفتی اندام‌ها و تن
• لرزش دست‌ها، بازوها، پاها، فک یا سر

علائم دیگر ممکن است شامل: تغییرات ذهنی و رفتاری، مشکلات خواب،افسردگی، مشکلات حافظه و خستگی، افسردگی و سایر تغییرات خلقی، اختلال در بلع، جویدن و صحبت کردن؛ مشکلات ادراری یا یبوست؛ مشکلات پوستی باشد.

نشانه‌های این بیماری و سرعت پیشرفت آن در بین افراد متفاوت است. متاسفانه گاهی اوقات افراد علائم اولیه پارکینسون را به عنوان نشانه‌های پیریِ طبیعی، نادیده می‌گیرند.

مرحله‌بندی بیماری

به صورت کلی می توان گفت علائم بیماری پارکینسون به ۵ مرحله تقسیم می شود که شامل:
مرحله‌ی ۱: علائم خفیف و سبک هستند و در کیفیت زندگی فرد اختلال ایجاد نمی‌کنند.
مرحله‌ی ۲: علائم شدیدتر می‌شوند به طوری که انجام فعالیت‌های روزانه دشوار شده و فرد برای تکمیل فعالیت‌های خود به زمان بیش‌تری نیاز دارد.
مرحله‌ی ۳: این مرحله به عنوان مرحله‌ی وسط بیماری پارکینسون در نظر گرفته می‌شود. فرد تعادل خود را از دست می‌دهد، به آرامی حرکت می‌کند و افتادن و سقوط امری معمول در این مرحله از بیماری است.

علائم باعث اختلال در فعالیت‌های روزمره مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن و مسواک زدن می‌شود.
مرحله‌ی ۴: علائم شدید هستند و فرد برای راه رفتن و انجام فعالیت‌های روزمره به کمک نیاز دارد.
مرحله‌ی ۵: این مرحله پیشرفته ترین مرحله‌ی بیماری پارکینسون است. فرد قادر به راه رفتن نیست و برای ادامه‌ی زندگی نیاز به مراقبت تمام وقت دارد.

آیا ژنتیک در در بیماری پارکینسون نقشی دارد؟

عوامل ژنتیک، نقش مهمی در ایجاد بیماری پارکینسون ایفا می‌کند و بر اساس آمار ارائه شده، ۱۵ الی ۲۰ درصد از بیماران پارکینسون در جهان با ابتلای اعضای خانواده به این بیماری مواجه می‌شوند.

بیمار معمولاً با شکایت از کندی در حرکات و همچنین لرزش در ناحیه دست و به صورت یک طرفه، به پزشک مراجعه می‌کند.

در برخی مواقع نادر این بیماری در سنین زیر سی سال هم مشهود بوده است و همانطور که قبل تر گفتیم، پارکینسون به دلیل عدم ترشح دوپامین در برخی از نقاط مغز بروز شیوع پیدا می‌کند.

آیا پارکینسون درمانی دارد؟

نقش کاردرمانی و فیزیوتراپی را نباید در بهبود عملکرد افراد مبتلا به پارکینسون نادیده گرفت. این اشخاص به مرور زمان در اثر سفتی عضلات و لرزش اندام‌ها به کارگیری از اندام‌هایشان را رها کرده و خانه نشین می‌شوند.

اما با دوره‌های مداوم و طولانی کاردرمانی و فیزیوتراپی می‌توان بخشی از توانایی‌های از دست رفته بیماران مبتلا به پارکینسون را به آن‌ها برگرداند.

یکی از شایع ترین روش ها، تحریک عمقی مغز است. در این روش، الکترودی در مغز کاشته می شود که مانع بروز علائم شدید بیماری پارکینسون خواهد شد.

با اینکه پارکینسون درمان قطعی ندارد اما از داروهایی مثل لودوپا یا مادوپار، آمانتادین، بی‌پریدن و سلژیلین برای درمان آن استفاده می‌شود.

تا زمانی که بیمار داروهای درمانی را مصرف می‌کند علائمش کنترل می‌شوند ولی در صورت قطع داروها علائم گاهی با شدت بیشتری برمی‌گردند.

جلوگیری از پارکینسون

• از آن جایی که درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما مهم است که از بروز بیماری، قبل از ظاهر شدن علائم آن، پیشگیری به عمل آید.
• بالا رفتن سن به همراه التهاب و آسیب های سلولی، یکی از فاکتورهای اصلی در بروز این بیماری می باشد.
• خوش بختانه با پیشرفت های صورت گرفته در زمینه روش های جراحی، امکان تسکین علائم شدید این بیماری وجود دارد.
• همچنین از راه‌های جلوگیری این بیماری، می‌توان به شیوه مناسب زندگی و تغذیه مناسب اشاره و با یک زندگی ارگانیک از این بیماری جلوگیری کرد.